Duvarları yıkmak

Duvarlar; dikey düzlemde mekan sınırlarını belirleyen, aynı zamanda algı dünyamız ile ilgili ipuçları veren, metaforik anlatımlarda adını çokça andığımız, tezat sembolik anlamlar taşıyabilen temel yapı elementleridir.

Dekorasyonun ve kişisel stilimizin, kullandığımız renklerden, tercih ettiğimiz malzemelere, mobilyalara, formlara, alan kullanımlarına kadar mekânsal kurgulamalarımızın içsel dünyamızın bir dışa vurumu olduğuna inanırım. Renk’ den korkmayanların genellikle daha özgür ve yeni deneyimlere açık kişiliğe sahip olmaları gibi, duvarları yıkabilenlerin sınırlarını genişletmek isteyen, vizyonu geniş insanlar olduğunu hiç çekinmeden söyleyebilirim.

Bu köşe yazımda da, duvarlar ile ilgili algımızı kırmak istiyorum.   Kafamızın içindeki, çoğu zaman korku ile yaklaştığımız duvarlara yeni bir anlam yükleyip; capcanlı, enerjisi yüksek, adeta mekanı yeniden yepyeni ve bambaşka göstermeyi başarma kabiliyetine sahip duvarlardan bahsetmek istiyorum.

Beyaz, taş rengi, bej gibi soft tonlar, beraberinde kullanıldığı her renk ve malzemeye uyumlu oldukları için mekan yüzeyleri için çoğu zaman en az riskli olan renklerdir. Fakat, asla kendi başlarına vurgu gücüne sahip olamazlar. Genel olarak güçlü olan başka bir mobilyayı, kaplamayı, dekorasyon ürününü veya sanat eserini öne çıkarırlar. Duvarda uygulanacak kuvvetli bir renk, duvar kağıdı, doku, materyal veya duvarın negatif alanlarının iyi değerlendirildiği çerçeve veya obje sergilemeleri mekana adeta sihirli bir şekilde dokunur.